İktisatçının ambarındaydı hukuk…

*

Haşim Kılıç normalde “arz, talep, girdi, çıktı,
ambarda stok durumu” gibi iktisadi meselelere bakacaktı…
Bunu Anayasa Mahkemesi Başkanı yaptılar…
AVM yerine AYM’ye gitti…
“Fiş, fatura, al, ver” aklında kaldığı için,
irtica suçu işleyen iktidar partisinin kapatılması gerekirken
“Para cezası kesin, makbuzunu alın” dedi…
Böylece “irticanın merkezi” sadece para cezası ile paçayı kurtardı…
Türkiye’yi yönetmeye devam etti…

*

Cumhuriyeti yıkım süreci başlamıştı…
Diyelim ki ülkedeki orman, liman, kurum, fabrika gibi ulusal malların satışı
iktisatçının önüne geldiğinde, mevsim sonu indirimleri zamanıydı…
İktisatçı “İndirime geçelim” dedi…
Yasada yüzde 10 kadar indirime gidildi…
Hayrat çeşmeleri dışında milletin malı kalmadı, tümünü sattılar…

*

Ama 4+4+4 gibi nesilleri dincileştiren, türbanın kamuya sokulması gibi laikliği yaralayan, yargıyı hukuku bitiren, devleti baskı ve zulüm yönetimine dönüştüren tüm yasaları onayladı iktisatçı…

*

Ve bir gün hukuk kendisine lazım oldu…
Konuşmaya kalktı…
Bir dövmedikleri kaldı…
Günde asgari üç fasıl azar…
Hakaret…
Aşağılama…

*

İşte o zaman “Ambarda ne kaldı?” diye sordu iktisatçı…
“Veresiye vere vere kalmadı” dediler…
İflas etmişti hukuk…

*

Çünkü Anayasa Mahkemesi’nin hukuku bitirme yetkisi vardı…
Ama hukuku geri getirme yetkisi yoktu…

*

“Etme bulursun” ilkesi, kadercilikten daha çok demokraside geçerlidir…
Eden bulur…
Hukuku yok eden Haşim Kılıç bunun bedelini ödüyor…
Müstahak…

*