Necati Doğru
necatidogru@sozcum.com
19 Mart 2015
Sözcü
Aslan paylı A.Ş!
79 gün sonra yapılacak seçimlerde 400 milletvekili çıkaracak oy artışını bulamazsa; önce “yeter bu şirket patronu olma kabarması” diyerek kendi partisinin içinden bir isyancı görüş başkaldıracak.
Efsanesi can çekişiyor.
Bitişe geçti.
Bu yüzden korku içinde.
İyice basitleştiriyor.
Seçim konuşmalarında verdiği örnekleri daha da yontulmamış yapıyor: Türkiye ancak “bir anonim şirket gibi yönetilirse” ve bu şirketin başında “Aslan Pay Sahibi Başkan olarak” Tayyip Erdoğan bulunursa, ülke güçlü olur, uçar diye yeni bir algı pususu sunuyor.
Türkiye uçar mı?
Tam batar mı?
Türkiye Aslan Paylı Şirket gibi yönetilmeye geçerse;
“Memleketin “anasının a’…..’na..” o zaman tam konur!
Çünkü aslan paylı şirketlerde, aslan pay sahibi (özel imtiyazlı) ortaklar, şirketin zararına katılmazlar. Onlar şirketin sadece kârına, kazancına katılırlar. Altta kalan ezilir. Eşitlik gözetilmez. Fırsat gözetilir hak yenir. Hukuk ziyan edilir.
Türkiye, Aslan Paylı Şirket!
Tayyip, Aslan Paylı Başkan!
Ben bilene sordum: Şirketler Hukuku öğretim üyesi Prof. Dr. Kemal Çelik, “zarara katılmayan kârdan pay olan Aslan Paylı Şirket’in ve Başkanlığı’nın hukukta yeri yoktur” dedi.
Şirket Başkanı!
Devlet Başkanı!
Siyah ile beyaz.
Ateş ile barut.
İkisi bir arada olamaz.
Şirket, devlet olamaz.
Devlet ise asla şirket olamaz. Devlet; yasama, yürütme, yargı, basın, üniversite, söz ve vicdan hürriyetini, herkese eşit mesafede durmayı birer pranga olarak görmez. Şirket Başkanı, en yüksek kazanca odaklanır. Şirket başkanında eşitlik ilkesi çalışmaz. Şirket başkanı kendini üstün tutar. Çünkü sermayeyi o koymuştur. Şirket başkanı fırsatını yakalayınca devleti soymayı, işçi emeğini sömürmeyi, vergi kaçırmayı, doğayı bozmayı, ormanı kesmeyi, nehri kurutmayı eşitliğin üstünde tutar.
139 yıl önce Karl Marx diye biri çıktı; şirketlerin sürekli “kâr etmek zorunda” olduklarının kitabını “Kapital“ adıyla yazdı. 139 yıldır en çok satan kitap oldu. 139 yıl sonra Thomas Piketty adlı bir adam çıktı, 15 yıl araştırma yaptı; dünyada gelirler ile servetler arasındaki uçurumu büyüten şirket kârlılıklarının kitabını yine aynı ad altında “Kapital” başlığıyla yazdı. Son 2 yıldır dünya’da en çok satan kitap oldu.
Bu iki yazar; devletlerin, eşitliği, hakkı, adaleti, hukuku gözetmek ve herkese eşit mesafede durmak zorunda oldukları için şirketleşmediklerini fakat şirketlerin; fırsat yaratıp eşitliğe, hakka, adalete, hukuka vücut çalımı atarak kârlarını en yükseğe çıkarabildikleri için var olduklarını anlattılar:
Şirket, yıl sonu kârını düşünür.
Devlet, nesli, kuşağı düşünür.
Herkes bu kitapları anladı.
Tayyip Erdoğan, tersinden anladı. Tek kişilik şirket olmuş bir Türkiye isteme noktasına geldi. Çünkü efsanesi can çekişiyor.
Şirket gibi yönetip ne yaptı?
Devlet gibi yönetmeyi ölçü alsaydı İstanbul’da mevcut 2 havalimanı; Atatürk ve Sabiha Gökçen kapasitelerini artırmayı planlar, çok az bir parayla hazır kapasiteyi 150 milyon yolcu verimliliğine çıkarabilirdi. Zemin etüdü yapmadı. Seçtiği arazi bataklık çıktı. Rüzgar analizi ve uçuş güvenliği gözetmeden, yolcu ve malların kent içinde yaratacağı hareketliliğin zaten çok büyümüş İstanbul’u dünya rekabeti dışında kalan bir şehir yapacağını hesaplamadan üçüncü havalimanı temelini attı. Şehrin ve nesillerin geleceğini düşünmedi. Kaynak israf etti. Partisinin alacağı oya odaklandı. Şirket gibi yönetim biçimine abandı; mal meydanda!
