Ya sen? Sen anlıyor musun bu mezar taşlarının söylediğini?

Öyle olsun…

Peki, biz Osmanlıca öğrenelim.
Öğrenelim ki, tarihimizi daha iyi anlayabilelim.
Yüzyıllardan süzülüp gelen zülmün, keyfiyetin,
insan hayatının hiçe sayılmasının köklerini görebilelim.

Sen öyle emretmişsin, çare yok, öğreneceğiz Osmanlıca’yı.
Öğrenelim ki, senin deyişinle, “Dedelerimizin mezar taşlarını anlayabilelim”…

Mezar taşlarının tarih olduğunu söylemişsin.
Doğrudur.
Sadece ölümleri göstermez mezar taşları,
yaşanmayan hayatlara da işaret eder.

Yarıda kesilmiş ömürlere, kanlı cinayetlere,
hain katliamlara, vicdansız yalanlara da ışık tutar.
Mezar taşlarını yalnızca anlamak değil, hissetmek de gerekir.

Osmanlıca öğrenilecek, buyurmuşsun.
Öğrenip köhne mezarların dilini çözeceğiz, tam da senin istediğin gibi.

Benim de sana bir diyeceğim var ama:
Sen de taze mezar taşlarını oku!
Ve anla onları!

Hisset!
Ki yakın tarihimizle tanış!
Bak, Berkin Elvan’ın mezarı:

Bak, bu da Abdullah Cömert’inki:

Buna da bak, bu da Ethem Sarısülük’ün mezar taşı:

Nasıl?
Anlayabildin mi?
Türkçe!

Harfler, kelimeler, hepsi senin her gün kullandığın cinsten…

Hissedebildin mi?
Yakın tarihimizi görebildin mi o mezar taşlarında?