ATATÜRK VE YOKSUL ÇOCUKLAR

Yıl 1934.

Milli Eğitim Bakan Zeynel Abidin Özmen’in makam kapısı çalındı.
Bakan Özmen gür sesiyle, “Giriniz!” dedi.

Atatürk’ ün yaverlerinden biri, yanında iki çocukla makam odasında belirdi.
Bakan konuklarına selamlaşma, hal hatır sorma ardından yer gösterdi. Yaver bakana bir zarf uzattı. Bakan zarfı aldı, açtı ve dikkatlice okudu. Mektupta şunlar yazılıydı:

“Bay Abidin ÖZMEN, Milli Eğitim Bakanı…

Yaver Bey’le, size iki fakir ve kimsesiz çocuk gönderiyorum. Bu çocukları, uygun göreceğiniz, bir liseye  (parasız yatılı olarak ) kaydını yaptırın…”

Bakan Özmen vakit kaybetmeden orta öğretim genel müdürünü çağırttırdı ve şu emri verdi:

– Yaver Bey’ in yanındaki bu iki çocuğun evrakını alınız ve bu çocukları Haydarpaşa Lisesi’ne paralı yatılı olarak kaydını yaptırıp, her ikisi için de üçer yıllık paralı yatılı makbuzlarının ’veli ve ödeyen hanesine ATATÜRK’ ün ismini yazdırarak’ bana getiriniz.

İki çocuk sevinirken yaverin şaşkınlığı yüzüne yansıdı. Bakan yavere dönerek, “Vedalaşmadan önce Atatürk’ümüze bir mektubum olacaktır, müsaade buyurunuz” dedi. Bakanın emri yerine getirilirken, mektupta şunlar yazılıydı:

“Muhterem ATATÜRK,

Yaver Beyle göndermiş olduğunuz iki çocuk hakkında emirlerinizi aldım. Ancak, arkasında Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucusu ve Cumhurbaşkanı ATATÜRK gibi birisi bulunduğu için; bu iki çocuğu fakir ve kimsesiz olarak kabul etmeme, hem yasalarımız, hem de mantığımız izin vermedi. Bu nedenle her iki çocuğun da, emirleriniz gereği, Haydarpaşa Lisesi’ne PARALI YATILI olarak kayıtlarını yaptırdım. Çocukların üçer yıllık okul taksitlerine ait makbuzları, ekte takdim…”

Atatürk mektubu okur okumaz Başbakan İsmet İnönü’yü aradı ve olayı özetledikten sonra kendisine şunları söyledi:

“Bak İsmet, senin Milli Eğitim Bakanın bana ne yaptı.”

İsmet İnönü bakan Özmen adına özür dilerken, Atatürk sözünü kesti:

“Yok! Özür dileme. Çok memnun oldum. Keşke her devlet adamı bu medeni cesarete sahip olabilse ve gösterebilse…”