Bekir Coşkun
18 Ocak 2015
Sözcü
Reklam arası…
Cumhuriyete “reklam arası” dediler…
Geliyorum diziye…
İlk denemesinde düşünce, at istemez padişah…
“Ben yürüyeyim” der…
Yönetmen:
“Ama madem Osmanlı oldunuz sefere çıkıyorsunuz…
At olmadan Viyana’ya kadar yaya git git bitmez, o bakımdan…”
Padişah:
“Ama düşerim… Şimdi diklenmeyeceğiz, dik duracağız…
Bindiğin zaman ne oluyor, adeta düşme noktasında yukarıdasın…”
Merdivenden inme sahnesine böyle geçildi…
Merdivenlerin iki yanına 16 Türk Devleti’ni temsilen tarihi giysileri içinde muhafız alayı askeri koydular…
Görüntü muhteşemdi:
Bıyıklar takma…
Mızraklar oklava…
Kalkanlar sac kavurma…
Zırhlar soba…
Saray zaten kaçaktı…
(Tam bir “inme” sahnesidir o, unutma…)
Hoşuna gitti…
Hangi merdivene yönelse, tarihte kalmış, asker görünümlü eski askerlerin koşup yerlerini almalarını istedi…
Askerlerin hepsinin adı Necdet‘ti…
İşte…
Bunu görünce, yaklaşan milletvekili seçimleri nedeniyle çok duygulanması gerektiğini düşünen hanım kardeşimiz milletvekili o tiviti attı…
“O resmi iyi okumalı… Muhteşem bir zeka… Tabi Cumhurbaşkanımızın zekası…
600 yıllık imparatorluğun 90 yıllık reklam arası sona erdi…”
O resmi kendisi iyi okusa:
Soyulmuş Türkiye‘yi unutturma tablosu o…
Aşçının leğenlerini, bahçıvanın süpürge saplarını, kürkçünün bıyıklarını,
sobacının borularını geri alması halinde, geriye don gömlek kalmış millet reklamı olduğunu görecek…
Ben size söyleyeyim:
Artık içiniz rahat olsun, bu kadar saçmalamaya başladıklarına göre işin sonudur…
Bunca gayriciddilikten ciddi bir şey çıkmaz…
Beş ay daha seyredin…
Dizi bitiyor…
Facebook: BEKIRCOSKUNVEYAZILARI
Twitter: bekrcoskn
E-mail: bcoskun@sozcu.com.tr
