HOCALI SOYKIRIMI
HOCALI SOYKIRIM KURBANLARININ AZİZ HATIRALARINA
Tarih 26 Şubat 1992’de
Azerbaycan’in Yukarı Karabağ bölgesindeki
Hocalı kentinde 613 Azeri vatandaşı,
Rus Ordusunun desteğiyle Erkek , kadın , yaşlı ve çocuk,
ayırt edilmeden Ermeniler tarafından canice katledildi.
Katledilenlerden 83’ü çocuk idi..
“Memorial” İnsan Hakları Savunma Merkezi, İnsan Hakları İzleme Örgütü, The New York Times gazetesi ve Time dergisine göre katliam, Ermenistan’ın ve 366. Motorize Piyade Alayı’nın desteğindeki Ermeni güçleri tarafından gerçekleştirilmiştir. Ayrıca, katliamın Ermeni güçler tarafından yapılan bir intikam olduğu açıklanmıştır.
İnsan Hakları İzleme Örgütü, Hocalı Katliamı’nı Dağlık Karabağ’ın işgalinden bu yana gerçekleşen en kapsamlı sivil katliamı olarak nitelendirmiştir.
İnsan Hakları İzleme Örgütü, Hocalı Katliamı’nı Dağlık Karabağ’ın işgalinden bu yana gerçekleşen en kapsamlı sivil katliamı olarak nitelendirmiştir.
***
“BÜYÜMEZ ÖLÜ ÇOCUKLAR”
(Xocalı kurbanlarının aziz hatıralarına)
Bir ana gülümserken yorgun ve güzel
Yüreği müjdelerle tüy gibi hafiflerken,
Orda, bir çocuk doğar sımsıcak dünyamıza
Burda ben…
Allahverdi Ağayev Settar oğlu… Sevinc Ağayarova İsaq kızı, Raman Ağayarov isaq oğlu, Şebnem Hüseynova Elxan kızı, Natevan Yusufova Penah kızı, Çingiz Abışov Nazim oğlu, Maral Hüseynova Kamil kızı… Nerdesiniz?
***
Dal nasıl, yaprak nasıl, ekin nasıl büyürse
Toprak nasıl uyanırsa bir incecik yağmurdan
Orda bir çocuk büyür yumak yumak bir nurdan,
Burda ben…
Nezaket Çobanova Tapdıq kızı, Çinare Abışova Nazim kızı, Ayşen Muradova Zöhrab kızı, Aynure Zeynalova Tofiq kızı, Metanet Orucova Eli kızı, Aysel Mehdiyeva Murad kızı, Sevinc Quliyeva Ekber kızı, Samir Quliyev Taleh oğlu, Mehser Hüseynov Elxan oğlu… Nerdesiniz?
***
Koştuğu, atladığı, durduğu, uzandığı,
Düşüp kaldığı yerlerde gözbebeğim var.
Orda, toz-toprak içinde bir çocuk ağlar,
Burda ben…
Elnare Aslanova Tofiq kızı, Anahid Hümbetova Eldar kızı, Yegane Emirova Tevekkül kızı, Servan Sefiyev Elxan oğlu, Ağasif Veliyev Bekir oğlu, Lale Xelilova Tahir kızı… Neredesiniz?
***
Ne oyun oynamak ister, ne uyku ne su,
Ne elişi resimleri gönlünü alır.
Orda, bir uzak evde bir çocuk yetim kalır,
Burda ben…
Elşad, Emin, Simuzer, Behram, Selim, Receb, Letafet, Nesibe, Ceyhun, Niyameddin, Gülmira, Zahir, Elgiz, Elçin, Natiq, Ayşen, Azer, Samir, Vüqar… Neredesiniz?
Onlar size cevap veremeyecekler.. Çünkü konuşmaz ölü çocuklar
***
Dokunsam, martı gibi uçup gidecek sanki,
Solgun yüzlü bir avuç kar.
Orda, bir gece yarısı, bir hasta çocuk sayıklar,
Burda ben…
Onlar bütün dünyanın gözleri önünde öldüler… Öldürüldüler… En küçüğü bir yaşındaydı.. Aygün… En büyüğü de 18 yaşında.. Saadet… Siz onların adını bile bilmiyorsunuz… Oysa onlar bir okulun iki sınıfını dolduracak kadar çoktular.. 56 çocuk… Onlar öldüler.. Siz onları unuttunuz.
Ben bir Öğretmenim.. Benim okutacağım, sizin okutacağınız, dünyayı gülüşleriyle renklendirecek 56 çocuk öldürüldüler… Babalarıyla, anneleriyle, kardeşleriyle dedeleriyle, nineleriyle beraber.. Xocalı’da 25 Şubatı 26’ya bağlayan gece 1992’de.. Sınıflarım boş kaldı.. Dünyamın gülüşü donup kaldı… Bilmem duydunuz mu.. Derler ki her çocuk ölümünde melekler de ağlarmış… Yağmur olup akarmış gözyaşları dünyaya… Çocuk mezarlarının üstüne
Ermeniler…Hani yüzyıllardır bünyesinde yaşadıkları her ülkeye ihanet eden, bize ait toprakları; O toprakların üstündeki abideleri; O abideleri yaratan kültürü çalan,çalmaya devam eden katiller.. Çocuklarımızı onlar öldürdüler.. Bir çoğunu aileleriyle birlikte…
Siz bunları biliyor musunuz? Peki ne yaptınız o zaman? Topraklar orada kaldı, mezarlar orada kaldı, şeref orada kaldı, katiller orada kaldı… Şimdi anlaşma yapmaya çalışıyorsunuz… Referandum.. Çocukları öldüren o elleri sıkmaya çalışıyorsunuz… Ölenlerden izin aldınız mı peki?.. Onlar affettiler mi katillerini?
Birden bire uyanır bir ana uykusundan,
Sapsarı bir korkuyla baka kalır nefessiz.
Orda, sabaha karşı bir çocuk ölür sessiz,
Burda ben…
İrfan Murat YILDIRIM
