Bekir Coşkun
Cumhuriyet
08 Haziran 2013
Konuşma…
Güzel konuştu…
“Bakû’ya, Beyrut’a, Kahire’ye, Üsküp’e, Şam’a, Gazze’ye, Ramallah’a, Mekke’ye, Medine’ye selam olsun…”
Sıra geldi Taksim’e:
“Vandallar…”
*
Barışçı, sevgi dolu bir konuşmaydı yani…
“Ayyaş” ve “Çapulcu”ya ilaveten:
“Vandal…”
“Bayrak yakan…”
“Yağmacı…”
“Azgın…”
Sıfatları beğen, beğenme…
*
Balkon konuşması olacak dediler…
İçinde en azından “bal” vardı, “kon” ile ayakları yere basardı biraz…
Ama mimarlar havaalanına balkon yapmamışlar, otobüsün üzerinde olunca, demek ki vitesten attı:
“Dünya bizim neyimizi konuşuyor, ileri demokrasimizi konuşuyor…”
The Economist kapak yaptı ileri demokrasiyi bu sayısında, 3.Selim kılığında, bir elinde tespih, bir elinde gaz maskesi:
“Democrat or sultan…”
*
Böyle bir ortamda tüm ülkenin Başbakanı olduğunu söyleyen birisinin kinden, nefretten, linçten, kibirden uzak bir konuşma yapması gerekmez miydi…
Ki, ikinci gün huzur rüzgârları essin kentlerin sokaklarında…
Anneler o gece rahat uyusun…
*
Ama ne Esad’a verdiği aklı, ne terör örgütüne gösterdiği hoşgörüyü kafasında arama…
Nasıl ki “Kimse karşılamaya gelmesin” derken otobüslerle, seferleri uzatılan metroyla, kamu servis araçlarıyla parti havalimanına taşındı…
“Burası yolgeçen hanı değil…şimdi eve gidin” diyerek de tabanını sokağa çağırdı…
Görün artık…
*
Asla düzelmez…
Sevgi, hoşgörü ona göre değil…
Kimliğinde sadece kin ve nefret…
Sus bari…
Konuşma…
