Category Archives: EDEBİYAT – ANI – ÖYKÜ – ŞİİR

Her şey insanın çocukluğundadır Cesare Pavese – Yaşama Uğraşı (Günlükler 1935-1950) Zaferin tadını çıkarabilmemiz için ölülerin dirilmesi, yaşlıların gençleşmesi, uzaktaki dostlarımızın dönmesi gerekir. Biz bunun düşünü dar bir çevrede, bizim için bütün dünya sayılan bildik yüzler arasında kurmuştuk; şimdi büyüdüğümüze … Continue reading →

Senin Korkularını Benim İnceliğimi Ayrılık ne biliyor musun? Ne araya yolların girmesi Ne kapanan kapılar Ne yıldız kayması gecede, ne güz Ne ceplerde tren tarifesi Ne de turna katarı gökte İnsanın içini dökmekten vazgeçmesi ayrılık! İpi kopmuş boncuklar gibi yollara … Continue reading →

YENİ RAMAZAN MANİLERİ Attım taşın birini, Bulamadım yerini. Hangi limana çektin Sondaj gemilerini? * Dağların başı duman, Soğuğu olur yaman. Sahi, aklıma geldi Ay’a gidiş ne zaman? * Sel olup akacağız, Bentleri yıkacağız. Karadeniz gazını Ne zaman yakacağız? * Bahçeye … Continue reading →

DOKTOR Aziz Nesin, Madımak katliamında neredeyse ölmek üzereyken cama yanaşan bir itfaiye merdiveninden inerek kurtulduğunu sandı, aşağı indiğinde “Asıl öldürülecek hayvan burada!” diyen biri tarafından kalabalığın önüne itildi. Kalabalıktan ambulansa getirildiğinde doktor önlüğünü kendisine verip “Önlüğü giyerseniz doktor olduğunuzu sanırlar, … Continue reading →

PADİŞAHA GİREN KAZIK Aziz Nesin hikayelerinden Raviyan-ı ahbar ve nakılan-ı asar ve muhaddisan-ı rüzigar o güna rivayet ve bu tarz üzre hikayet ederler ki, çook eski zamanlarda, yeryüzünün bilinmedik bir yerinde, suları bol, dört yanı yol, kişileri erimli, toprağı verimli, … Continue reading →