VELİDABAĞ

Kardeşim, ne ekipti be.

İstanbul’u merkez alıp, Anadolu’yu öylesine gerçekçi gözlemlemiş, Toplum katmanlarını öylesine muhteşem harmanlamıştı ki büyük usta… Fırlaması şapşalı, şehirlisi köylüsü, doğulusu batılısı, eğitimlisi cahili, zengini fakiriyle, içinde hepimizin bulunduğu kusursuz bi“Türkiye özeti” yaratmıştı.

Bi tek kim yoktu?
Badem.

İnsanımızın kodlarını bu kadar iyi çözen, ciğerimizi bilen Rıfat Ilgaz, hepimizi tek tek tiplemelerle o sınıfa monte ederken, badem figürünü koymamıştı. Çünkü, elbette akp’den önce de Müslüman’dı Türkiye, ama, bu kadar din tüccarı yoktu. Toplumda değer ifade edecek sayıda badem olsaydı, Hababam’da yerini alırdı.

Ve, repliklerini bile ezbere bildiğimiz o efsane Hababam filmleri, Validebağ Komşu’nun içindeki Adile Sultan Kasrı’nda çekilmişti. Hani şu, cami yapıcaz ayağıyla beton dikmeye çalıştıkları Validebağ Komşu’nda.

Çünkü aslında…
Hababam sınıfına giremeyen badem’in, intikamıdır Validebağ.

İçinde hepimizin bulunduğu “kahkahalar okulu”na dahil edilmeyen tiplerin, o güzel, o neşeli hatıralarımızı yok etme duygusudur. Bize ait olanları, kendisine ait olmayanları, imha etme çabasıdır.

Mesele, ne tam olarak rant şehvetidir, ne de sırf yeşil alan düşmanlığıdır.
Mesele, rövanştır.

Çankaya’nın Ak Saray’a dönüştürülmesi de, Validebağ dır. Milli takım formasının kırmızı-beyaz’dan turkuaz’a dönüştürülmesi de, Validebağ dır. Aslan sütü’nün ayran’a dönüştürülmesi de, Validebağ dır. Osmanlı’dan filan anlamazlar, sırf inat için, TC’nin kaldırılması, tuğranın geri getirilmesi de, Validebağ dır.

Hiç oturmadıkları İnci Pastanesi’nin yıkılması, hiç seyretmedikleri Emek Sineması’nın dükkanlaştırılması, hiç okumadıkları Fareler ve İnsanlar’un sansürlenmesi, yapamadıkları heykelin ucube’leşmesi, dinlemedikleri müziğin yasaklanması, yüzemedikleri plajlann harem’leştirilmesi, Leman’ı Uykusuz’u Penguen’i dize getiremedikleri için, televizyonların penguenleştirilmesi, kendi gençliklerini yaşayamadıkları için, gençliğin cezalandırmasıdır, Validebağ.