KAHVE MOLASINDA ŞİİR … LİMAN KIRINTILARI

LİMAN KIRINTILARI

Bahamalı martılar beni çağırdı,
Bir ikinci bahar gecesi
Yalan söyledim,
Yırtık blucinli tayfalara,
Seni sevmediğimi söyledim.
Oysa rıhtımlar
En sarkılı dalgalarla yıkanıyordu,
Midye kabuklarında sakladım gözyaşlarımı;
Hastaydım,
Kırık kötümser bir öksürük yapışmıştı boğazıma
Seni unutmak gerekiyordu…
Bahamalı martılar beni çağırdı,
Bir ikinci bahar gecesi,
İskele fenerlerinin altında oturup
Seni bekledim sevgilim
Ellerim ıslaktı,gözlerim ıslaktı
Gelip caydırabilirdin beni gitmekten
Oturup sigara içer, anlaşabilirdik..
Sana tapacağım yalan degildi
Benim olursan
Seni seviyordum, seni istiyordum…
Bahamalı martılar beni çağırdı,
Bir ikinci bahar gecesi
Filler gibi içtim liman meyhanelerinde;
Seni unutmak için içtim..
Senin sokağında geceler yıldızsızdı,
Senin sokağında gece yağmur yağıyordu
Ben zayıftım,çabuk ıslanıyordum
Bana sevmek yaramıyordu,
Ben sevilemiyordum…
Bahamalı martılar beni çağırdı,
Bir ikinci bahar gecesi
Sana bırakacağım bu kentin
Üç semtinde üç damla gözyaşı döktüm,
Birincisi seni ilk gördüğüm yerdi,
İkincisi seni ilk öptüğüm yerdi
Üçüncüsü…. söylemeye dilim varmıyor,
Üçüncüsü bana git dediğin yerdi
İşte bu mısraları orda karalıyorum;
İşte demir aldı şilebimiz,
Gidiyor, gidiyor, gidiyorum…

Edgar Allan Poe

This entry was posted in DENİZ VE DENİZCİLİK, EDEBİYAT - ANI - ÖYKÜ - ŞİİR, HAYATIN İÇİNDEN. Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *