Cumhuriyet 26.08.2013
Prof. Dr. Türkkaya ATAÖV
Mısır’da ve Suriye’de Siyasal İslam
ABD Suriye’de şimdi kendi yaratığı “El Kaide”cilerden ürküyor. Libya ve Irak’taki gibi sivil hedefleri de bombalayamaz. Bir umudu Şam’da bir general kümesinin varlıklı sınıflar yararına Esad’dan da kurtulmasıdır.
“Siyasal İslam” tartışması Mısır ve Suriye’de akan kanla dünya gündemine iyice oturdu. Bu kavram vuruşkan dincilik ve İslamcı uygulama her yerde aynı değil. Ne tarihtene şimdi. Körfez’de Vahabilik Şii İran Filistin’de Hamas ve Lübnan’da Hizbullah birbirlerine benzemezler.
Batı’daki “İslam korkusu” gerçekte iki tarafın da işine yarıyor. Batı’nın muhaliflerini böldüğü için emperyalizmin ve emperyalizme karşıymışlar gibi bir maske taktırdığı için İslamcıların ekmeklerine yağ sürüyor. Siyasal İslam önderleri genelde “çağımız emperyalizmi” olan küreselleşmenin ve “eşitsizliğin güvencesi özelleştirmenin” tırmandırdığı yağma fırtınasının destekçileridir. Mısır’daki sözde dinciler(Hıristiyan) Kıptilere karşı ne denli acımasız olduklarını son haftalarda da kanıtladılarkendilerini Müslüman sayan ŞiiAlevi ve Ahmedilere karşı da acımasızdırlarinsanlığın yarısını oluşturan kadınları ikinci sınıf saydıklarını herkes bilir. Ancak laik siyasetle solun çözemediği sorunların yarattığı kızgınlığı siyasal (aynı zamanda kişisel) kazanca çevirmesini bilmişlerdir.
Bu sorunların çözümünün din kitabında olduğunu tüm köktendincileryani YahudiHıristiyan ve Hindu bağnazlar da savunuyorlar. Oysa küresel ısınma gerçeğinin çözümü Şiiliğin “Saklanan İmamı”nda mıBrahmanizmde mi? Doğa kendinin kimyafizik ve matematik kurallarını herhangi bir duanın okunması nedeniyle değiştirmez. Teknolojiyle gelişen makinelerin büyüttüğü işsizlik sorununun çözümü İncil’de micihatçıların söylemlerinde mi?
Kişi başına en yüksek gelir yabancıların çıkardıkları petrolden zenginleşen Birleşik Arap Emirlikleri’ndedirancak bu ülke müspet ilimlerde öne fırlayan tek bir bilim adamı yetiştirmedi.
Siyasal İslamönündeki engelleri Nasır Burgiba Bin Bella ve Esad gibi temelde laiklerin başarısızlıkları ve ABD’nin desteği sayesinde aştı. Afgan savaşında mücahitleri uluslararası sahneye sokan Vaşington yönetimiydiPentagon’un silahları büyük bankaların paraları ve Friedman’ın neo-liberal ekonomi düşünceleriyle. Uluslararası büyük sermayenin dünyayı ele geçirmesinde “ilk darbe” alanı petrolü bol ve konumu uygun Müslüman kuşağıdır. Üstelik Çin Rusya ve öteki olası rakiplerine karşı bir fırsatlar diyarıdır. Ayrıca bölge jandarması nükleer İsrail de oradadır. Yeni bağlaşığı petrole ve Dicle-Fırat sularına egemen konuma geçebilecek Kürtlerin bir bölümüdür.
ABD’nin Mısır ve Suriye ile ilgisi bu yüzdendir. Tunus’un soy-sop hırsız başkanı Bin Ali halka kurşunlarla ateş ederkenObama’dan bunu kınayan tek bir söz gelmemişti. Mısır’da emperyalizmin ve İsrail’in dostu Mübarek’ten memnundu. Müslüman Kardeşler’in desteğiyle seçilen Mursi’nin kısa sürede peş peşe demokrasi karşıtı kararlarıyla İslamcıların saygınlığı önemli ölçüde azalmıştı. Adaleti ve içişlerini kendi baskısı altına aldıyandaşı olmayanlara kapıları kapattı. Halktan kaçırır gibi hazırlattığı anayasaya ekmeğielektriği ve benzini olmayan çok sayıda yurttaş karşıydı.
ABD siyasal İslam seçeneğinden bu nedenle uzaklaşıp Mübarek dostu generallerle konuşmaya başladı. ABD’nin “ırkçı İsrail”le özel ilişkileri vardıranayasası bile olmayan Suudiler’le onun peyklerine ses çıkarmazama yandaşı olmayan Esad’a karşı çıkmıştır.Kuşku yok kiMısır’da bir “darbe” oldu. İktidarı alanlar “Arap Baharı”nın başlangıcında alanlara sığmayan milyonlarca yurttaş değilsömürgen sınıfın koruyucusuABD emperyalizminin uygulayıcısı ve şahlanan emekçilerin önünü kesmek isteyen varlıklı generallerdir.
Mısır ordusu (ve Suriye’de İslamcılar) ne işsizliği azaltırne halka hizmet götürürne de demokratik hakları sayar. Yapacağı “halk devrimi”nin boğazını sıkmakEsad’ın ordusunu kendine karşı çevirmektir. O devrimi ne Mursi yandaşları ne de generaller yaşatır. Her ikisi de halkın çoğunluğunun karşısındadırlarikisi de iktidarlarını savunmak için dişlerini tırnaklarına takarlar. Sıradan insan da (generallerden ve dinci geçinenlerden) haklarını almak için dişlerini tırnaklarına takmak zorundadır.
ABD Suriye’de şimdi kendi yaratığı “El Kaide”cilerden ürküyor. Libya ve Irak’taki gibi sivil hedefleri de bombalayamaz. Bir umudu Şam’da bir general kümesinin varlıklı sınıflar yararına Esad’dan da kurtulmasıdır. Ne Fransız mandasının iktidara hazırladığı bu Alevi azınlığın üst kaymağıne de ABD emperyalizmi Suriye’de halk denetiminde bir demokrasiye yanaşır. Vaşington her ikisinde de kendine “kul-köle” olacakları arıyor. Mısır’da “general atı”na oynadıSuriye seçeneklerinde o da var.
