Gladyo’nun ‘Yaratıcı Yıkıcılık’ hamlesi

Bugün Türkiye’de Batıcı unsurların kullandıkları “yaratıcı yıkıcılık”, Kontrgerilla belgelerinin temel kavramıdır. Gladyo Merkezi’nin mantığına göre, çeşitli ülkelerde halkın ABD Emperyalizmi’ne karşıtlığı ne kadar haklı taleplere dayanırsa dayansın, bunu zorbalıkla bastırmak ve iktidarını sürdürmek mümkündür. İşte bir Kontrgerilla uzmanının söyledikleri:

“Muhtemelen bir ülkede öne çıkan tek bir dava veya sebep vardır. Eğer o tek sebep asi tarafından benimsenmişse, bu takdirde ideolojik kuvvet asi lehine olacaktır. Ancak bu durum ihtilafın başlangıcı için doğrudur. Sonradan çatışmalar (harp) geliştikçe, harbin kendisi önem kazanır ve esas sebep önemini kaybetmeye başlar.” (David Galula, Ayaklanmaları Bastırma Hareketleri, s.16.)

“Kuvvet kullanılmaya başlandıktan sonra bu kuvvet, ayaklanmayı bastıracak tarafın dava ile ilgili güçlüklerini ortadan kaldıracak kabiliyettedir.” (Age, s 61.)

“Çatışmaların önem kazanması”, “Kuvvetin ayaklanmayı bastıracak tarafın dava ile ilgili güçlüklerini ortadan kaldırması” vb. Bu sözlerin anlamı şudur; Milletin ABD karşıtlığı ve talepleri istediği kadar haklı ve güçlü olsun, çatışmaları şiddetlendirerek ve kuvvet kullanarak, bu talepler söndürülebilir ve mücadele bastırılabilir. Böylece ABD iktidarı sürdürülebilir.

YIKICILIĞIN HEDEFİ

Gladyo Merkezi’ne göre, haklı veya haksız olmak boş şeylerdir, sorunu şiddet çözmektedir: “Daha çok saldırgan olan ve daha çok şiddet hareketleri yapan taraf, halka hâkim olacaktır.” (Franklin A. Lindsay, Gayrınizami Harp, s.5.)

“Halkın talepleri ve isyanı, başlangıçta gayet önemlidir. Fakat daha sonra bu önem azalmaya başlar. Çatışmaların kendisi ana dava halini alır ve halkı, kazanan tarafı tutmaya zorlar.” (Age, s.25.)

İşte bütün Gladyo Merkezli uygulamaların ve terör saldırılarının, özetle; Kaos Stratejisinin, yani yıkıcılığın başlıca hedefi budur.

Tabii “yıkıcılık” başlığı altında toplanacak uygulamaların çeşitleri vardır. Gladyo’nun mantığına göre, halk ABD emperyalizmini ne kadar sevmezse sevmesin, bu baskı yöntemleriyle Ona itaat etmeye zorlanabilir:

“Halkın mücadelesini bastırmakla görevli olan taraf halk tarafından ne kadar sevilmezse sevilmesin, kendisi kuvvetli bir azim sahibi ve kudretliyse, halk içindeki aktif taraftarlarına güvenebilirse, bu aktif taraftarları ki, isyancıların kazanmasıyla her şeylerini, hatta hayatlarını bile kaybedeceklerdir, bu zaman isyancıları bastırmakla görevli olan taraf iktidarını sürdürebilir. Aksi takdirde, halkın isyancıları bastırmakla görevli tarafın rejiminin varlığı ile faydalandığı nizam ve asayiş, şöyle böyle işleyen bir ekonomi, çalışan kamu hizmetleri ve diğer hizmetlerden vazgeçilmeli ve bu işler ve hizmetler halkın yardımlarına karşılık mükâfat olarak azar azar yeniden verilmelidir. Mesela yiyecek karneye tabi tutulur ve yiyecek karnesi ancak kendisiyle işbirliği yapana verilir.” (Age, s.86.)

Daha başka bir ifadeyle: “İsyancıları bastırmakla görevli olan tarafın enerjisi, kendisinin halk tarafından sevilmediğini örtebilecek kadarsa, bu takdirde sulh ve sükûnun birer ana dava haline gelmesine kadar bekleyebilir, kendi kuvvetine ve azınlıktaki taraftarlarına daha fazla güvenir.” (Age, s.107.)

ÜSTÜNLÜK SAĞLAMA

İşte Gladyo’nun “yaratıcı yıkıcılık” stratejisinin esası budur: “Sulh ve sükûnun toplumda ana dava haline getirilmesi.” Gladyo’nun “enerjisi”, yani terör karşısında kitleler haklı davalarından vazgeçecekler, sadece “sulh ve sükûnun sağlanmasını” isteyecekler. Bombalar patlamakta, terör olayları artmakta ve insanlar ölmektedir. Can güvenliği kalmamıştır. Hatta ekmek, tuz, şeker de karneye bağlanmıştır. Ve bu karne sadece Gladyo’yla işbirliği yapanlara verilmektedir. Artık “harbin kendisi önem kazanmıştır.”

Ne olursa olsun, yeter ki, “sulh ve sükûn sağlansın”. “Azimli” ve “kudretli” Kontgerilla, bir zamanlar böyle üstünlük kurmakta ve iktidarını sürdürmekteydi. Kontrgerilla’nın “enerjisi”, kendisinin halk tarafından istenmediği gerçeğini örtebiliyordu. Ülkemizdeki Amerikancı darbeler de hep bu yıkıcılık stratejisine oturtulmuştu.