Evet birader, ben öğretmenim…* Başöğretmenin izinde…  Baş eğmeyen… Yalnızca vicdanıyla yürüyen. Daracık koridorlarda tek başına bırakılan… Kalabalık sınıflarda, uzak kasabalarda, dağ köylerinde, şehrin yoksul mahallelerinde her şeye rağmen aydınlanma savaşı veren…

Cumhuriyet / 26 Kasım 2019 Salı

YAZAR: Erdal Atıcı – Öğretmen – Yazar

Evet birader, ben öğretmenim… 


Okulun duvarının altında kalan Şefik Sınık’ım hem de… Bütün ömrümü çocuklarıma adamıştım, ama yetmedi ömrüm. Şimdi ıssız bir köy mezarlığında öyle boylu boyunca yatarım…

Evet birader, ben öğretmenim… 

Sınıfta soba patladı, çocuklarım, çocuklarımı kurtarmak için hiç düşünmeden sınıfa dalan Aysun ve Burçin öğretmenlerim hem de… Saçlarımız tutuştu önce, sonra yirmi beş yaşımız. Çocuklarımızı kurtarırken kendimiz yandık…

Evet birader, ben öğretmenim… 

Şener Uğur adım. Ücretli öğretmendim hem de, Balıkesir Gönen’in dağ köyünde. Göreve giderken kar fırtınasına tutuldum. Ama gitmeliydim bir an önce… Gidip sabah erkenden okulun sobasını yakmalıydım. Minik eller üşümesin diye koşmalıydım. Şimdi donmuş bedenimle boylu boyunca yatarım yol kenarında. Mezarsız yaşarım. Çocuklarımın ayak seslerini duyarım, kuş seslerini aratmazlar bana…

Evet birader, ben öğretmenim… 

Adım Ayşe – Numan Konakçı…

Yeni atandım yurdumun çiçekli köylerinden birine. Sen yatağında mışıl mışıl uyurken, kapım çalındı gece yarısı. Eli silahlı katiller aldılar götürdüler bizi. Sorgusuz sualsiz kurşuna dizdiler. Hayallerimizi vurdular önce, sonra kalemimizi, defterimizi…

Evet birader, ben öğretmenim…

Adım Aybüke…

Güle oynaya geldim yurdumun çiçeklerine. Çok güzeldi sesim. Çocuklarımla birlikte türküler söylerken bomba patladı, öldüm. Şimdi yatarım gençliğimle kara toprağın altında…

Evet birader, ben öğretmenim…

Yücel’im, Tonguç’um, Ferit Oğuz Bayır’ım…

Yirmi bir yerde, yirmi bir aydınlanma ocağı açtım. Bir gün bile doğru dürüst uyumadım. Yurdum karanlıklar içinde kalmasın diye çalıştım, çırpındım… 

Para pul, şan şöhret dönüp bakmadım ardıma. Yalnız bir tek şey istedim: Yurdum baştan başa aydınlansın…

Evet birader, ben öğretmenim…

Başöğretmenin izinde… 

Baş eğmeyen… Yalnızca vicdanıyla yürüyen. Daracık koridorlarda tek başına bırakılan…

Kalabalık sınıflarda, uzak kasabalarda, dağ köylerinde, şehrin yoksul mahallelerinde her şeye rağmen aydınlanma savaşı veren…

Evet birader, ben öğretmenim.

Ya sen kimsin? 

Kim yetiştirdi seni?

http://www.cumhuriyet.com.tr/koseyazisi/1704319/evet-birader-ben-ogretmenim.html
This entry was posted in EĞİTİM, TARİHE - AYDINLANMAYA - CUMHURİYETE NOT DÜŞENLER. Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *