YazıyaYORUM
T C BURHAN SAVAŞ
14.09.2018 15:50:38
Vatan ve Türk Düşmanı hain Sınıfı için Sakarya’nın binlerce Belgeseli niye yok.
Zaten, hergüne 1 Sakarya Belgeseli olsa Türk ve Vatan Düşmanı Tayfası bugünkü gibi azıtamazdı.
.
Eeeen şerefsiz insanda bile miniciğin miniciği bir ar , haya , utanma mutlaka olur.
İşte o mikroskopik şerefi , arı , namusu tıklatmak için çok , çok Sakarya Belgeseli yapılmalı. Kanser için Kemotropi gibi , yani.
.
Öyle büyük , öyle büyük , öyle muhteşem bir zafer ki Sakarya.
.
Var mı Dünya’da kaçan askerleri yerine tereddütsüz en öndeki sipere koşan, oradan
eratla birlikte süngü takarak hücuma kalkan ve tamamı şehit olan 2.000 subay.
.
Bir orduda hem erat , hem çavuş , hem subay olanı Dünya Savaş Tarihi’nde duydunuz okudunuz mu. Atatürk’ün Askeri işte bu.
.
Sakarya’nın Hainleri’nin torunları katlanarak aramızdalar , bugün. Sakarya’yı tüm safhaları ile çok ,çok iyi bilirseniz Bugün’ün İhaneti’ni ‘’ şıp diye’’ ve saaaniyede çözersiniz.
.
Ankara’ya yaklaşırken az biraz sol uzağa bakın.
Kilometrelerce Sakarya Siperi , o günkü gibi ‘’orada’’.
.
Çekin arabayı kenara gidin girin o siperlerin içine ,
soluyun 2000 şehit kahraman subayın ruhunu.
.
T.C. Burhan
SAKARYA MEYDAN MUHAREBESİ
Süleyman Çelik / 14.09.2018
Sakarya Zaferinin 97. Yıl dönümü,
ulusumuza kutlu olsun…
Atatürk, Nutuk’da Sakarya Meydan Muharebesinden şöyle söz eder: “23 Ağustos gününden 13 Eylül gününe kadar, bugünler de dâhil olmak üzere, yirmi iki gün ve yirmi iki gece bilâ-fâsıla devam eden, Sakarya Melhame-i Kübrâsı, yeni Türk devletinin tarihine; cihan tarihinde ender olan büyük bir meydan muharebesi misâli kaydetti.” (Nutuk, 1927, s. 449)
Çok büyük ve kanlı savaş anlamına gelen Melhame-i Kübrâ, dinsel öykülerde de geçer ve bazı öykülerde “Kıyamet Savaşı” olarak nitelenen Armageddon ile özdeşleştirilir.
Sakarya Meydan Muharebesi, düşmana öldürücü vuruşun yapılarak kesin zaferin elde edildiği Büyük Taarruz’un gölgesinde kalmıştır. 13 Eylül’ün, art arda büyük ulusal coşku ile anılan/kutlanan 26 Ağustos, 30 Ağustos ve 9 Eylül tarihlerinin hemen ardından gelmesinin de Sakarya Zaferi’nin gölgede kalmasında rolü vardır.
Oysa Sakarya Zaferi, Ulusal Kurtuluş Savaşımımızın kaderini değiştiren çok önemli bir zaferdir.
Sakarya Zaferi’ne kadar Milli Mücadele, basit bir isyan hareketi/ eşkıyalık olarak görülüyor; İşgalci emperyalistler Padişah’tan isyanın bastırılmasını istiyorlardı. Padişah, çıkardığı yerel isyanlarla bunu beceremeyince, İngilizlerden lojistik destek sağlayarak, üzerimize Kuvay-ı Muhammediye adını verdiği bir ordu gönderdi, ama gene başaramadı. Bunun üzerine, İngilizler bu işi Yunanlılara yaptırmak istedi ve onları üzerimize saldı.
22 gün, 22 gece aralıksız sürdüğü için dünya savaş tarihine, en uzun meydan muharebesi olarak geçen Sakarya Meydan Muharebesinin kazanılması, Ankara’da bir çete değil, ciddiye alınacak bir “GÜÇ” olduğunu dünyaya kabul ettirdi.
Sovyetler o tarihe kadar, emperyalizme karşı bir mücadele verdiğimiz için bize sıcak yaklaşmış, teşvik etmiş ama yardım etmemişti.
Osmanlı Ordusunun tamamını onlara teslim edecek kadar dost bildiği Almanlar, yenilgiden sonra yüzüne bakmayınca Berlin’den Moskova’ya geçen Enver Paşa, bu kez Bolşeviklere sığınmış ve eğer kendisini destekleyecek olurlarsa Sovyetler Birliğine katılma sözü vermiştir. Bunun üzerine Sovyetler, kullanılmaya elverişli görmedikleri Mustafa Kemal Paşa yerine kullanılmaya hazır Enver Paşa’yı desteklemeye karar vermişlerdir. Enver Paşa Batum’da, derlediği Bolşevik kuvvetlerle Anadolu’ya yürümeyi beklerken Sakarya Zaferi’nin kazanılması Sovyetlerin planlarını değiştirmelerini sağladı. Lenin, “düşmanımın düşmanı dostumdur” mantığı ile, “Mustafa Kemal elbette bir sosyalist değil, ama akıllı bir antiemperyalist. Başarısı emperyalizme büyük bir darbe olacaktır” dedi ve Ankara’ya yardım emrini verdi.
Sovyet Devrimi’nden sonra Rusya’nın, İngiltere ile Birinci Dünya Savaşı öncesi yaptığı gizli anlaşmalar açıklanınca İngilizlerin, parçalanacak Osmanlı topraklarının paylaşımı konusunda herkese mavi boncuk dağıtmış olduğu görüldü. Bunun üzerine Fransa ve İtalya, iki yüzlü İngiltere’ye güvenlerini kaybettilerr. Askeri dehasının yanında diplomatik bir dahi de olan Atatürk, bu durumu değerlendirip, Fransa ve İtalya ile anlaşma yaparak İngiltere’yi karşımızda yalnız bıraktı, hatta bu ikisi işgal ettikleri yerlerden çekilirken, bazı malzeme, silah ve cephanelerini de bize bıraktılar.
Ezilen ve sömürülen tüm dünya halkları Sakarya Zaferi’ni kendi zaferleri olarak algıladılar ve Ankara’ya yardım kampanyaları düzenlediler. Başta Hindistan Müslümanları (Pakistanlılar) olmak üzere bazıları önemli maddi destek verirken bazıları da manevi destekleri ile moral verdiler…
Sakarya Zaferi’ne kadar “tüm Anadolu’yu ele geçirip ‘Megalo İdea’yı gerçekleştirerek Bizans’ı yeniden kurmak”, büyük hayali ile yaşayan Yunanlıların moralleri çöktü. Artık saldırıyı bırakıp kazandıkları toprakları elde tutmak için savunmayı düşünmeye başladılar. Yunanlılarla birlikte, başta Vahdettin olmak üzere, işbirlikçi hainlerin de moralleri bozuldu
Buna karşılık ordumuzun ve halkımızın morali düzeldi, umudu arttı ve Mustafa Kemal Paşa’ya tüm varlığı ile güvenmeye başladı. Atatürk’ün deyimiyle, “topyekûn savaş” koşulları oluştu. Cephedeki ordu kadar cephe gerisindeki tüm halk, elinde avucundaki her şeyini verdiği gibi yaşlı çocuk, kadın erkek herkes seferber oldu ve Büyük Zafer’in önü açıldı…
Bu konuda güzel bir yazı okuyup daha ayrıntılı bilgi edinmek ve gururlanmak istiyorsanız Sevgili Sinan Meydan’ı öneriyorum:
