Küçük bir Yunan sahil kasabasında yağmur yağıyor ve boş ve ıssız sokakları ıslatıyordu. Zor zamanlardı, herkes borç içinde ve kredi kartları ile yaşamağa çalışıyordu.
O gün paralı bir Alman turist kasabaya arabası ile geldi ve kasabanın oteline girerek bir oda istedi. Masaya 100 € bırakarak geceyi geçireceği odayı görmek istediğini söyledi.
Otel sahibi birkaç odanın anahtarını vererek bakmasını söyledi. Alman turist merdivenlerden yukarı yukarı çıkarken otel sahibi dışarı fırladı ve doğruca yandaki kasaba koşarak 100 € yu vererek borçlarını ödedi.
Kasap 100 € yı alınca caddenin sonundaki domuz tüccarına koştu ve ona olan borçlarını ödedi.
Domuz tüccarı aldığı parayla derhal kooperatife gitti ve borçlarını kapattı. Kooperatifteki yetkili 100 € yı alarak kasabanın meyhanesine gitti ve birikmiş içki borçlarını ödedi.
Meyhaneci aldığı parayı salonda içkisini içen ve zor anlar yaşayan ve işini veresiye yapan kasabanın fahişesine vererek rahat bir nefes aldı.
Kasabanın fahişesi aldığı 100 € yu ötele götürerek birikmiş borçlarını ödedi. Otel sahibi aldığı parayı daha kasasına koymamıştıki Alman turist odaları gezmiş ve aşağıya resepsiyona inmiş ve odaları beğenmediğini ve otelde kalmayacağını söyledi. Otelciden parasını geri istedi ve 100 € sunu alıp otelden ayrıldı..
Şimdi,Hiç kimse bir şeyler üretmedi.Hiç kimse bir şey kazanmadı. Ancak kasaba halkı tüm borçlarını ödeyerek geleceğe daha iyimser bakmaya başladı.
Ve işte bayanlar baylar yunan hükümeti ekonomik problemlerini böyle çözeceğini ümit etmektedir.
