Atatürk’e dua et

“Osmanlıca” bir cümleyi yazamadınız…

Cumhurbaşkanı’nın “Bizim son derece zengin, bilim yapmaya,
üretmeye son derece müsait bir dilimiz varken bir gece yattık,
sabah kalktık, baktık ki o dil yok…” demesine bakmayın siz…
O nasıl dilmiş ki bir gecede yok oldu…

O gün Gazi, Çankaya’nın arka sırtlarında yürüyüşe çıktı…
Bir küçük kulübemsi ev görüp kapısını çaldılar…
Yaşlı bir köylü açtı kapıyı, ikram ettiği çayı içerken,
Atatürk kendisini tanımayan ama “Gazi, Gazi” deyip duran köylüye sordu:
“Nasıl birisi bu Gazi dediğin?..”
Köylü anlattı:
“Maşallah belki iki metreden fazla, aha bu kapıdan girmez…”
“O kadar mı?..”
“O kadardır beyim, simsiyah burma bıyıkları var, kıvırır ta burasına kadar…”

(………)

Atatürk Çankaya’daki gecelerde, keyif aldığı o sohbeti anlatıp, Cumhurbaşkanı ile çobanın aynı dili konuşmasının önemini tekrarlarken “Bu millet çobanıyla, cumhurbaşkanıyla kendi ana dilini konuşacak” derdi…
Ve bir gün, sabahlara kadar hiç uyumadan çalışarak…

Dert dil değil aslında…
Dert; Türk Milleti yerine, Müslüman millet yaratma niyeti…